Morgen word je 19.
Het is slechts een jaartje erbij maar opent bij mij een vat van herinneringen.
Al heel jong wist ik dat zwanger worden, voor mij, er hoogstwaarschijnlijk niet in zou zitten.
Toch bleek ik , toch echt zwanger, toen ik 19 was.
De eerste echo en de blik van de gynaecoloog met de verontrustende woorden dat dit niet makkelijk ging worden voor iemand met een open rug, gleden langs mij heen.
Ik wist dat dit goed zou komen, hoe dat zag ik vanzelf wel. Nee, het werd niet makkelijk en ik belanden vaker dan ik lief had in het ziekenhuis tijdens de zwangerschap maar wat was het, het waard want na 36 weken, lag er een heel klein mannetje, in een bedje naast mij.
Ik voelde mij alsof ik de hele wereld aan kon. Niets zou mij tegen houden om jouw een geweldig leven te bieden.
Er waren hobbels, bergen en dalen maar kijk ons nu eens staan.
Ik omhoog kijkend naar jou want je bent mij al jaren geleden voorbij gegroeid. Je trekt je eigen plan, hebt je eigen visies, hebt een totaal ander leven dan mij, op die leeftijd.
We lijken in heel veel niet op elkaar, maar weten van elkaar hoeveel we om elkaar geven.
Jij bent misschien in sommige mensen hun ogen "anders".
Jouw anders zijn heeft mijn blik verruimt, heeft mij doen inzien van hoeveel kanten je iets kunt bekijken, hoe iets door iemand totaal anders ervaren kan worden, heeft mij geleerd dat er niet een weg is om iets te bereiken maar heeft mij bovenal een enorme antipathie gegeven om maar op iedereen een stempel te zetten.
Jij bent jij en wat ben ik blij dat jij degene bent die daar als verrassing was 19 jaar geleden.
Reactie schrijven