De afgelopen maanden kwam deze vraag heel vaak voorbij. Niet alleen van mensen die ik ken, ook van wildvreemde mensen, van bedrijven en zelfs van enkele mensen die werkzaam zijn bij tv of bij een magazine.
Had ik bij bloggen al het idee "wie zit er nu te wachten op mijn verhalen?!", bij vloggen heb ik dat helemaal.
Ik heb er zelf niet zoveel mee, een vlog waarin je ziet hoe iemand zijn boodschappen in een karretje legt of hoe iemand op zoek gaat naar het ideale verjaardagskaarsje voor op de taart.
Ik zie mij dat zelf dan ook niet doen!
Daarnaast moet ik ook toegeven dat ik gewoon veel te schijterig er voor ben.
Ik ben geen 25 jaar en als ik wakker wordt dan moet mijn hoofd een half uur later nog uit de plooi trekken.
Mijn stem vind ik vreselijk om terug te horen en er zijn weinig mensen die zoveel minpunten op een foto kunnen ontdekken als dat ik dat kan.
Kortom, ik vind het lastig om mezelf terug te zien op beeld.
Wat was mijn antwoord?
Als lieve lezers en volgers de vraag stellen is het antwoord geven niet zo moeilijk.
Je bedankt voor het lieve berichtje en het grote compliment maar dat ik dat stiekem niet zo goed durf.
Open en eerlijk, waarna je vaak nog een lief berichtje terug krijgt.
Heel anders wordt het als het een bedrijf is of nog spannender iemand van een magazine of televisiezender.
Éen van hen zei het perfect toen hij zei "je bent zeker zo'n vrouw die eerst dan perfect moet weten hoe editen moet enz, want stel je voor dat je niet alle touwtjes in handen hebt". Daar had hij een punt, want inmiddels had ik al wel gekeken voor diverse cursussen.
Bleef toch het punt bestaan dat ik echt niet mijn wekelijkse race door de supermarkt ga vastleggen.
Al snel bleek dat er twee partijen waren die daar ook hele andere ideeën over hadden en begrepen dat ik daar niet op zat te wachten.
Maar wat was dan wel hun idee?
Verhalen delen die er toe doen was hun antwoord.
Dat vond ik erg breed, want wat doet er toe?
Hun uitleg was duidelijk beelden van ons op reis bijvoorbeeld, ontmoetingen met de biologische familie maar ook gewoon verhalen die ik dan in de camera zou vertellen in plaats alleen ze alleen op te schrijven. Mensen een kijkje zou geven in wat we allemaal gaan doen en maken en vooral waarom ik dat ging doen.
Ik heb vriendelijk bedankt voor het gesprek en beloofd er later op terug te komen.
Wil ik dit?
Kan ik dit?
Zitten mensen hier op te wachten?
Ik weet het niet.
Maar wat ik wel weet is dat er momenten zijn die ik best zou willen delen. Dat er verhalen zijn, zeer zeker niet alleen van mij, die ik zou willen vertellen.
Hoe ik dat vorm zou willen geven weet ik nog niet. Maar ik moest terug met een antwoord en dat heb ik gegeven.
Zo lang ik geen 10.000 volgers heb ga ik het niet doen. Het is voor mezelf een mooi streven om die eerst te halen, dan kan ik ook een swipe functie gebruiken naar de vlogs. Heb ik de tijd om alles te leren wat ik denk nodig te hebben en ergens op zoek gaan naar de zelfverzekerdheid die nu nog ontbreekt haha.
Die 10.000 is nog best een heel eind weg maar niet onmogelijk.
We zullen zien en tot die tijd ga ik heel goed nadenken over hoe ik het dan vorm zou willen gaan geven.
Volg jij ons al op Instagram?
Ik ben erg benieuwd of jullie meer van blogs of meer van vlogs houden, laat het mij weten!
Reactie schrijven