Het WK adoptiekids 2017

Afgelopen zaterdag was het dan zo ver.

Joshua mocht voor het eerst deelnemen aan het WK adoptiekids.

Een evenement, waarbij dit jaar maar liefst 850 geadopteerde kinderen uit 32 landen tegen elkaar strijden.

Het evenement vond dit jaar voor de 8e keer plaats en groeit nog ieder jaar in populariteit. Op het moment, dat je je kunt inschrijven, moet je er dan ook direct bij zijn. Na weken wachten was daar dan "eindelijk" de dag waar hij zo naar had uitgekeken.

Het evenement draait naast voetbal om zo veel meer, herkenning, erkenning, roots, vriendschappen.

Ik ben helemaal niet emotioneel aangelegd. Je zal mij dan ook niet snel een traan zien laten maar toen de vlaggenparade begon en hij daar samen met alle Amerikanen het veld op liep moet ik eerlijk toegeven dat er toch wel even een brok in mijn keel zat.

Joshua zat met 2 van zijn grote vriendinnen in het USA mini team, lol was dus bij voorbaat al verzekerd.

In totaal werden er die dag 264 voetbalwedstrijden gespeeld. Joshua en zijn team speelden tegen Kenia, Nigeria, China, Haiti en Congo.

Ze verloren meer dan dat ze wonnen maar dat deed er helemaal niet toe. Het enthousiasme bleef even groot.

Op de terugweg (die wel even duurde want het evenement vond plaats in Vianen) bedacht ik mij hoe mooi het zou zijn als de wereld was, zoals het was op het WK adoptiekids.

Complete tolerantie, de een mist een arm, de ander is bruin, de ander heeft 2 papa's , de volgende kan niet horen, weer een ander is heel goed in voetbal, terwijl de ander in eigen doel scoort maar niemand blijft achter, hoort er niet bij of word het gevoel gegeven anders te zijn.

Anders zijn we allemaal met ons eigen verhaal, dat daar aan vast hangt maar we zijn hier om een leuke tijd te hebben en die gaan we dan ook zeker hebben!

Dat straalden alle kinderen, zowel de kleintjes als de oudere uit.

Afgezien van heel veel dingen die ik over voetbal kon leren die dag (leek als ik ben), denk ik dat iedereen iets kan leren van die dag.

Laten we gewoon een leuke tijd met elkaar hebben, elkaar helpen waar we kunnen, ieders kwaliteiten zien en erkennen en beseffen dat we allemaal gelijk zijn.

Een WK dat naast voetbal zoveel meer brengt! Volgend jaar zijn wij er zeker weer bij.

River rent ondertussen door de tuin achter de bal aan terwijl ze mij luidkeels (niveau in Amerika horen ze haar ook zonder moeite) toeschreeuwt "Mam, volgend jaar doe ik ook mee en dan maak ik heel veel doelpunten hoor".

Ik kijk er naar uit!

Reactie schrijven

Commentaren: 0