Ik vind het heerlijk om moeder te zijn maar er zijn ook aspecten aan het moederschap waar ik niet echt warm voor loop, zoals gebroken nachten, bedden verschonen, in het midden van de nacht, de zoektocht naar de knuffel die plotseling verdwenen is, waardoor er een sirene, af lijkt te gaan en....aan zwemles.
Zwemmen op zich vind ik leuk en gezellig om te doen met de kinderen maar zwemles, daarin tegen vind ik een drama.
De eerste zwemles van Djimon was ik nog vol goede moed. Een nieuwe fase brak aan, hij zou leren zwemmen.
Ik maakte direct alle beginnersfouten die mogelijk zijn. Het was winter dus gehuld in een dikke trui zat ik daar zwetend langs de kant te kijken hoe hij al snel de benen nam richting toilet om pas aan het einde van de les terug te keren.
Na 2 jaar waren de felbegeerde diploma's binnen en kon ik het zwembad voor enkele jaren vaarwel zetten.
Kyana bleek mijn hekel aan zwemles te delen, terwijl ik er alles aan deed om het positief te benaderen, want als ze het leuk vond, was dat papiertje vast sneller binnen, dacht ik hoopvol.
Dat ze het echt vreselijk vond bleek wel toen haar winnende gedicht, de veelzeggende titel, de zwemheks had.
Zinsy was geheel anders, door haar epilepsie was zwemles eerst geen optie maar daar dacht zij anders over.
Ze zou het halen, hoe maakten haar niet uit. Die pure wilskracht, aan niets anders werkend dan haar doel was geweldig om te zien. Het lukte haar en die triomfantelijke lach op haar gezegd en de veelzeggende woorden "kan niet, bestaat niet" zijn een onbeschrijfelijke herinnering.
Joshua volgde direct en hij vond vooral het water koud. Ik had het grote geluk dat hij uiteindelijk via schoolzwemmen zijn diploma haalde.
Ik wist dat het tijd werd om River in te schrijven maar schoof dat ook net zo hard weer voor mij uit.
Bij het idee van zwemles, zag ik mij, haar klamme benen al wurmen in een maillot en haar net als Djimon, direct de afslag wc kiezen, waardoor ik over enkele jaren, er nog steeds zou zitten.
Hoe anders ging het deze week.
Ze had haar eerste zwemles, telde de dagen af tot het zover was en straalde van oor tot oor toen we de kleedkamer betraden. Gehuld in haar badpak, kon haar die deur niet snel genoeg open gaan. Vol enthousiasme deed ze mee en wat een geweldige badmeester heeft ze. Een die ieder kind ziet en enthousiasme over weten te brengen.
De volgende dag werd er een afstreepkalender door haar gemaakt, om te zien, hoe lang ze nog moest wachten tot ze weer mocht. Oke ik geef toe, tegen zoveel enthousiasme is zelf mijn afkeer van zwemles niet opgewassen.
Dinsdag mag ze weer en WIJ hebben er zin in!
Reactie schrijven