Voor River staat Halloween gelijk aan de verjaardag van buikmama.
Er wordt in Nederland steeds meer aandacht besteed aan Halloween. Dat zorgt er voor dat al rond september de eerste items in de winkel verschijnen. Het startpunt voor haar om bezig te zijn met de verjaardag van buikmama. Iedere dag komt er wel een vraag voorbij.
"Denk je dat ze ook cadeautjes krijgt?"
"Hoe oud is ze nu?"
"Zal ze blij worden als ik ook op haar feestje zou zijn?"
Op vrijwel iedere vraag kan ze rechtstreeks antwoord krijgen want we hebben het enorme grote geluk, dat er goed contact is, met zowel haar buikmama als met de rest van haar biologische familie.
Een contact waar ik nog iedere dag dankbaar voor ben.
Als mensen horen dat er contact is met de biologische familie, is een veel gestelde vraag of dat niet vreselijk moeilijk is. Zo ervaar ik het absoluut niet. Ik zie het als een enorm geschenk dat we in elkaars leven zijn gekomen. Samen zijn we één familie die gigantisch veel van deze kinderen houd.
Met beide buikmama's heb ik een totaal ander contact. Geen van de twee contacten is beter, wel zijn ze totaal verschillend en niet met elkaar te vergelijken. Een andere keer zal ik daar meer over vertellen.
Het contact met River haar buikmama, vind voornamelijk plaats door middel van Facebook. Ze weet dat buikmama de beste verbinding heeft bij Mc Donalds. Zo hebben de grote bekende namen (waaronder ook Starbucks, allemaal een totaal andere beleving gekregen, maar ook daarover een andere keer meer).
Al enige tijd was het lastig contact te krijgen, ik vroeg wat rond bij familieleden en snel werd duidelijk dat ze ergens anders verbleef waar geen contact mogelijk was.
Eerst vertelde ik haar in zo'n periode dat buikmama ziek was, inmiddels weet ze via buikmama zelf dat er dan andere dingen spelen.
Het mooie van zo'n open contact is, onder andere, dat haar buikmama, zelf de kans krijgt haar te vertellen wat ze wil dat River weet over de situatie. Het laatste wat ik wil is namelijk haar moeder negatief bij haar neerzetten want dat verdient ze totaal niet. De dingen die haar in haar leven zijn overkomen en nog steeds overkomen, hebben haar noodgedwongen gemaakt tot wie ze is en tot datgene wat er soms gebeurt.
Ik zelf zou allang het bijltje er bij neer hebben gegooid. Zij niet, ze zet iedere keer weer passen vooruit, ook als ze weet dat achteruit weer onvermijdelijk zal zijn. Recht haar rug en gaat er tegen aan. Een ongelooflijk doorzettingsvermogen waar ik diep respect voor heb. Dat doorzettingsvermogen heeft ze absoluut door gegeven aan haar kinderen.
River had maar een doel voor ogen en dat was Happy Birthday zingen voor buikmama. Het was geen optie, het was een doel en dat zou ze halen.
In de herfstvakantie nam ik haar apart, om haar uit te leggen ,dat het dit keer echt niet zou kunnen maar dat we een hele mooie tekening op zouden sturen.
Fel sprong ze op van de stoel, wild gebarend (temperamentvol is ze absoluut) en luid roepend of ik niet wist dat een tekening niet hetzelfde was als zingen. Ik probeerde haar te kalmeren en uit te leggen dat ik de teleurstelling begreep maar zo klein als ze is, daar stond ze niet voor open.
"Mama, ik ga zingen voor haar of jij nu denkt dat, dat kan of niet!
Ik stelde voor het op te nemen en later aan haar te sturen zodat ze het alsnog kon horen.
Dit vond ze zo mogelijk wel het meest idiote idee wat ik kon opperen want je zingt op iemands verjaardag, niet dagen erna.
Ik liet het voor de rest van de dag rusten en s'avonds bij het naar bed brengen kwam ze er zelf op terug.
"Mama, buikmama zegt toch altijd dat je in jezelf moet geloven en doen moet wat je voelt dat belangrijk is, dan kan je alles wat je wilt?"
Ik kon dat alleen maar beamen.
"Dan ga ik er voor zorgen dat ik voor haar ga zingen, op haar verjaardag!"
Nog geen 5 minuten later sliep ze. Ik begon rond te kijken op internet of er geen enkele mogelijkheid was. Die bleek er te zijn maar was maar heel gering. Ik besloot de volgende dag daar alles voor in het werk te stellen want deze grote teleurstelling wilde ik haar besparen.
Dat ik helemaal niet nodig was in dit verhaal, bleek wel toen River de volgende ochtend met haar plan van aanpak kwam.
Eerst moest er een bericht aan tante gestuurd worden die dat door moest geven aan buikmama. "Zij mag daar toch wel komen mam, dus zo kan ik mijn bericht er toch krijgen".
Met tranen in mijn ogen tikten ik de tekst die ze mij opdroeg.
Lieve buikmama, ik heb even je hulp nodig want ik wil iets heel graag en daar moet jij mij mee helpen. Ik vind regels ook soms heel stom maar mama zegt dat regels belangrijk zijn anders gaat alles mis. Je moet dus nu even proberen je heel goed aan regels te houden want dan heb ik een verrassing voor je. Dikke kus River.
Nog geen 3 uur later was daar een reactie "Thanks my dear, your the best motivation ever!"
Afgelopen dinsdag was het Halloween maar nog veel belangrijker hier thuis, buikmama was jarig. De hele dag keek ze er naar uit en had ze er een rotsvast vertrouwen in. Om 17 uur zat ze klaar achter de computer en zong luidkeels Happy Birthday voor haar buikmama met aan beide kanten van de wereld een mama met een brok in de keel en tranen over haar wangen.
Reactie schrijven