Over Liken.

over liken: ambulance
over liken: ambulance

Het is woensdagmiddag en ik ben thuis aan het werk.

 

Terwijl ik achter de laptop zit, hoor ik een hard geraas. Ik kijk omhoog, is de traumahelikopter.

 

Er gaat een kleine rilling door me heen, He getver, denk ik, hopelijk loopt het goed af.

 

Ik ga verder aan het werk, terwijl ik voor het raam een drukte zie. Mensen fietsen hard en blij voorbij, allemaal dezelfde kant op.

 

Moeders, met kinderen voor-en achterop de fiets trappen gezellig allemaal in groepsverband het park in. Kinderen, groot en klein fietsen luid schreeuwend en roepend achter elkaar aan.

 

Rennende ouders, met kinderen op de nek en aan de arm haasten zich de straatjes door. Breed lachend en roepend "Schiet op, schiet op, stras is het al achter de rug!".

 

Leuk! Er zal wel een activiteit in het park zijn, denk ik nog naïef.

Tot het ineens doordringt. Iedereen rijdt en rijdt de helikopter achterna. 

Theater Trauma is geopend.

over liken: autowrak
over liken: autowrak

Het zou eerlijk, geen seconde, in mij opkomen om Bram op de fiets te zetten en gezellig trauma'tje te gaan kijken.

 

"Leuk jongen! Neem je boterhammetje maar en je pakje drinken, als we geluk hebben is het een hartstilstand. Dan zijn we net op tijd voor het reanimeren.

Of beter nog! Een verdrinking! Dan pakken we ook misschien de mond-op-mond beademing nog even mee als we opschieten".

 

Is dit wat we onze kinderen willen leren? Moeten zij dit zien? Is dit normaal? Is een ernstig ongeval of een levensbedreigende situatie de nieuwe vorm van vermaak?

 

Ik word bijna misselijk van de gedachte dat Bram, mijn Bram, iets zou overkomen en dat mensen dit op Social Media zouden zien of posten.

Of dat ik Facebook zou openen en de auto van mijn ouders op de kop in de sloot zou zien liggen, terwijl ik nog van niets weet. 

De Camera van Corrie.

over liken: camera van corrie
over liken: camera van corrie

Wat is toch die sensatiezucht?

Regelmatig zie ik foto's van ongevallen in de krant staan, waarbij moeders met kinderen op de eerste rij als toeschouwer staan.

 

Vorige week las ik met verbazing dat een dame een filmpje van een heftig ongeval online gezet had, op social media, om zo meer volgers en likes te krijgen. 

 

Ik deel graag en vaak dingen op social media. Ik Facebook, Insta en Blog me te pletter.

Maar kom op.

 

Het zou je gebeuren, dat jouw geliefde of jouw kind daar ligt, verwond, hulpeloos en wachtend op de hulpdiensten terwijl "Corrie uit Appelscha" voor je neus staat met haar telefoon, zoekend naar het juiste filtertje om de bloedspetters en de glassplinters net wat scherper te kunnen posten.

Terwijl ze twee ambulancebroeders even tegenhoudt, want het werd tenslotte net echt spannend.

 

"Yes. Ik heb hem, dit gaat me zeker 15 likes en nieuwe volgers opleveren", denkt ze tevreden, terwijl ze het filmpje upload met de #ikwaseralseerstebij.

Een stap te ver.

over liken: een stap te ver
over liken: een stap te ver

Eerder heb ik mij al ongemakkelijk gevoeld bij te expliciete foto's in de media.

Denk aan Theo van Gogh en Pim Fortuyn. Liggend op de rug, de kleur van de dood onmiskenbaar op het gezicht.

 

Voor mij persoonlijk gaat dit net een stap te ver.

Uit respect naar de persoon en de nabestaanden toe.

Maar ook uit zelfbescherming. Ik hoef het niet te zien.

Als ik alleen de voeten of het witte laken had gezien, had ik de ernst van de zaak ook begrepen.

 

Maar ja, je kunt de media niet kwalijk nemen dat zij op zoek zijn naar nieuwswaarde.

Tegenwoordig hebben we allemaal een mobiel. Super handig en efficiënt.

We kunnen alles vastleggen. Snel, scherp en schaamteloos.

Over Liken.

over liken: over liken
over liken: over liken

Hulpverleners worden belet om hun werk naar behoren uit te voeren.

Mensen (toeschouwers!) staan in de weg, met hun telefoon in de aanslag om het beste plaatje te schieten.

Met de huidige tijd zijn we allemaal een beetje journalist, als we willen.

En kunnen we allemaal onze 5 minutes of Fame creëren. Hoe schokkender, hoe beter.

Maar laten we afspreken dat we voor een Like niet over Lijken gaan, okay?

Geef dit de kinderen ook even mee, daar wordt de wereld een klein stukje liever van.

 

Thanks!

X Natasja

Reactie schrijven

Commentaren: 1
  • #1

    Rikst (vrijdag, 24 augustus 2018 13:08)

    Ik overdrijf niet als ik je vertel dat ik tijdens het lezen moest slikken om m'n tranen binnen te houden , ja , zo gaat het , zo ging het , die woensdag …. moreel zijn we diep gezonken , als we de ellende , het verdriet , de shit van wie dan ook gebruiken als sensatie voor onszelf , wat een egoisme , wat een fout voorbeeld voor onze kinderen , hartgrondig 'bah '..