Hey lieve Charlotte!
Hoe is het met je?
Fijne week gehad?
Hier alles prima.
Ik loop nog met een grote glimlach rond als ik terugdenk aan afgelopen weekend. Afgelopen zondag heb ik iets gedaan wat ik al heel lang niet meer heb gedaan, maar wat ik gelukkig nog kan, een avondje stappen.
Vroeger leefde ik echt voor de weekenden, die op donderdag begonnen. Ik kon niet wachten, Baja Beachclub, Crazy Piano's, de plaatselijke buurtkroeg.
Wij waren er te vinden, prachtige tijd.
Van het geld dat ik in de horeca heb geïnvesteerd in die jaren, had ik waarschijnlijk een riant huis, 30 paar schoenen en 2 facelifts kunnen bekostigen. En dan was er nog geld overgebleven voor een paar nieuwe boobies, maar die herinneringen zijn onbetaalbaar.
Uren tutten in de badkamer.
Bellen met mijn vriendin, om te overleggen, wat we aantrekken.
En zeiken over de tijd dat je thuis moet komen.
Heerlijke tijd.
Maar die is dus voorbij, want als moeder van (heel-) ruim 20, is het toch net even anders om in de lampen te hangen.
En eerlijk, aardbeiendrankjes drinken uit de short van een barkeeper (ja, de Baja was een wereld apart), die behoefte heb ik op de een of andere manier toch niet echt meer.
Maar ja Charlotte, tussen de 16-jarige in een discotheek is toch ook niet leuk?
Ik voel me geen dag ouder dan 20 jaar geleden, maar wil ook niet de sneue kroegtijger uithangen. Waar ga je dan heen?
Mijn vriendin kwam met het idee om naar een 80's/90's R&B Old Skool event te gaan, gepresenteerd door John Williams.
Dus zondag stonden we in het Luxor in Rotterdam.
En het was helemaal geweldig.
Vanaf het eerste moment ging het dak er volledig af, en met alle toffe liedjes van bijvoorbeeld Destiny's Child, Blackstreet en Salt'n Pepper zat het met dat dansen ook wel goed.
Het was heerlijk.
Echt een super avond. We hebben er echt van genoten.
2 dagen last gehad van mijn voeten. En 5 dagen van mijn wallen.
En nu wil ik dus weer.
Want heel eerlijk gezegd, dat hele "Me Time"gebeuren, het ontgaat me een beetje.
Ik krijg een beetje jeuk van de term.
Hoe doe jij dat? Heb jij weleens echt iets voor jezelf?
Ik heb gewoon niet de behoefte om te mediteren.
Voel niks voor een yoga retraite.
En een weekend in mijn eentje met een boek op de Veluwe, daar word ik ook niet heel opgewonden van.
Dus als ik dan af en toe ouderwets in de lampen kan hangen, met maffe vriendinnen, lekkere wijn en vieze muziek, dan ben ik de volgende dag weer helemaal de brave en welgemanierde moeder.
Nou ja...sort off.
Liefs, Natas.
Hi Natas,
Hier de kids een week thuis in verband met de herfstvakantie. Altijd gezellig maar het is wel werken met obstakels.
Verder vandaag een spannende dag aangezien we de uitslag krijgen van het biopt dat ze bij Kyana hebben genomen. Ik maak me (gek genoeg) geen zorgen, dat komt volledig door de manier hoe zij er zelf in staat.
"Zorgen maken doe ik wel als de uitslag dat vraagt" aldus Kyana.
Wat klinkt je avond heerlijk! Werkelijk jaloersmakend!!
Stappen, dansen, wat heb ik er van genoten.
Maar het lijkt soms wel iets dat plaats heeft gevonden in een ander tijdperk.
Precies zoals je zelf al zegt komt er een moment dat je anders toch wel een sneue kroegtijger wordt maar ik moet ook bekennen dat ik echt oud wordt.
Ging ik vroeger rustig na een uurtje slapen weer fanatiek aan de slag, nu lijkt het dagen te duren voordat ik mij weer een beetje mens voel. (Wat overigens niet betekent dat het dat niet waard is, want een avondje stappen zorgt op een andere manier toch ook voor energie)
Je vind mij zelden in de kroeg en al helemaal niet in een discotheek tussen de 16-jarige. Ik ga wel eens naar zo'n feest voor 40+ klinkt dramatisch en alsof alle hoop opgegeven is maar komt veel overeen met waar jij bent geweest. (Alleen die naam hé, het geeft mij het gevoel dat ik binnenkort mij AOW aan kan vragen!)
Ik zit nu zelf in de rol van die overbezorgde moeder, die geen oog dicht doet tot ze weet dat iedereen weer veilig terug is.
Laatst nog, als ik het zo schrijf lijk ik wel zo drama-queen/overbezorgde moeder maar ik zag allerlei enge scenario's de revue passeren.
Djimon woont nog thuis maar gaat uiteraard ook uit, zoals dat hoort bij je studentenperiode. Hij had het plan opgevat om niet de eerste trein terug te nemen maar om in Groningen te overnachten, en dan op een boot.
Allerlei alarmbellen gingen er bij mij af. Hoe vaak lees je niet dat er een student in een gracht verdrinkt. Hij moest mij dus plechtig beloven om mij te appen als hij binnen was. Ik stuurde zelfs een appje met de tekst "Echt doen hé en kijk uit als je die boot betreed, ik kan niet zonder je".
Wie mij dit vroeger had gestuurd had ik toch een beetje meewarig aangekeken en ergens is het natuurlijk hysterisch maar gelukkig kon hij er met een lach op zijn gezicht van zeggen dat het wel schattig was (nadat iedereen het gelezen had, ik zal dus nu wel bekend staan als die moeder van die appjes)
Kyana is nu ook op een leeftijd dat ze op stap wil en gelukkig kunnen we er goed over praten. Hoe bejaard het ook klinkt het is toch allemaal wel wat anders dan toen wij jong waren. Ja, ik kende genoeg mensen die blowde en bijna iedereen dronk onder de 18 maar coma-zuipen en GHB dat kwam ik toch echt niet tegen. Ik heb nu niet de rol van tijdrekken maar de rol van degene die regels opstelt en zich daar ook strikt aan houd. Hoe graag ik het hun ook gun om er net zo van te genieten als dat ik heb gedaan.
Dat zij nu die leeftijd hebben dat ze ook in uitgaansgelegenheden te vinden zijn maakt dat ik nog wel drie keer nadenk voor ik ga. Ik denk niet dat zij er op zitten te wachten om mij tegen te komen maar heel eerlijk gezegd zit ik er ook niet op te wachten om hun dan tegen te komen. Om maar met de vreselijke term "Me Time" te spreken, die is er dan niet.
Niet dat ik een totale gedaantewisseling onderga of zo maar als ik dan een keer weg ben wil ik niet in de moederrol hoeven schieten.
Doe ik dan helemaal niets voor mezelf....nou eigenlijk niet zoveel.
Die locaties waar die yoga-retraites gehouden worden zien er altijd prachtig uit maar laat ik nu echt zo'n kluns zijn dat yoga niets voor mij is.
Ik heb een tijd proberen te mediteren, ik had er zelfs een app voor geïnstalleerd maar ik kan het niet. Mijn hoofd leeg maken, leek mij ideaal maar ik kan alleen maar tijdens zo'n meditatie denken aan bijvoorbeeld het boodschappenbriefje, dat telefoontje dat ik nog moet plegen en die afspraak die ik moet verzetten.
Lezen vind ik echt zalig maar om dat nu een weekend lang te gaan doen in mijn eentje, trekt mij totaal niet. Trouwens mijn weekenden zitten bijna altijd vol!
Ik doe dus eigenlijk vrij weinig aan "Me Time", daarentegen houd ik enorm van "Us-Time" (als dat woord bestaat en anders bij deze!) Heerlijk er 1 op 1 met een van de kinderen er op uit. Of het nu ergens lunchen is, even winkelen, een spelletje spelen of een tripje naar het buitenland.
"Me Time" is eigenlijk altijd samen met een vriendin. Er samen op uit, lekker uit eten, iets bezoeken maar echt iets in mijn eentje doe ik zelden.
Volgende keer hangen we samen in de lampen! Boeken we een hotel om echt bij te komen. Ontbijten we met cheesecake en shoppen we daarna tot we niet meer kunnen.
Dit klinkt mij als echte "me time" in de oren!
Liefs, Charlotte
Reactie schrijven