Als het in een film zou gebeuren zou ik het betitelen als te voorspelbaar, totaal niet geloofwaardig en te ver gezocht maar toch gebeurde het vorige week. Ik plaatste een blog over waarom ik de kinderen herkenbaar in beeld breng en nog dezelfde dag vond er iets heel bijzonders plaats.

Het is de meest gestelde vraag "Hoe is het om een open adoptie te hebben?" Op die vraag is niet 1 antwoord mogelijk want iedere situatie is anders. Het contact is aan veranderingen onderhevig en zeker niet altijd makkelijk maar wat ben ik er blij mee. Er is toch niets mooiers dan dat je zoon kan zeggen "Mijn mama's zijn niet alleen beide gek op mij, ze houden ook van elkaar".