Ik behoor tot die groep mensen die niet echt geloven in eindtoetsen. Uiteraard moet je kijken of iemand bepaalde kennis beheerst maar ik denk dat er zeker bij jonge kinderen andere methodes voor zijn dan klassikaal een eindtoets afnemen.
Die mening heb ik altijd gehad maar vanochtend werd mij glashelder voorgeschoteld wat het met kinderen kan doen.
De eindtoets.
Vandaag en morgen wordt de IEP-toets afgenomen in Nederland bij groep 8 scholieren.
Deze toets kijkt al meer naar het individuele kind dan bijvoorbeeld de CITO-toets maar het is en blijft een eindtoets.
Een woord waar voor kinderen heel veel mee kan samenhangen.
Hij is al lang en breed ingeschreven bij een middelbare school.
Zijn niveau is ook al lang en breed bekend maar dat lijkt er op dit moment allemaal niet toe te doen.
Hij die altijd met een stralende lach de wereld tegemoet treed is boos, zo verdrietig dat hij boos is.
Er wordt gestampt, met deuren geslingerd en dan komen de woorden. Niet zachtjes maar keihard geschreeuwd.
Woorden die mij raken tot op het bot.
'Ze weten toch dat ik dom ben, moet ik dat weer bewijzen?'
'Hadden ze niet gewoon 8 jaar lang kunnen opletten dan had ik dit niet hoeven doen!'
'Had mij maar nooit opgehaald uit Amerika, zij heeft geen geld om mij naar school te doen, van haar zou ik niet hoeven'
'Als ik bij haar was dan had niemand verwacht dat ik slim zou zijn, dat komt door jou. Als mensen jou zien dan denken ze dat ik dat ook moet kunnen!'.
'Als ik uit jouw buik kwam dan kon ik dit wel!'
En dan breekt hij.
En ik met hem.
Ik snap zijn frustratie want ook al doet het er hier thuis totaal niet toe welk schoolniveau je hebt, in de buitenwereld is dat wel een belangrijke graadmeter voor heel veel dingen.
De opmerking "Hij is vast en zeker beter met zijn handen' is ongetwijfeld heel lief bedoeld maar hij is net zo goed met zijn hoofd. Hij is degene van het stel die oplossingen bedenkt. Die snel kan handelen.
Hij is degene die het beste een kaart kan lezen, je moeiteloos de weg door een vreemde stad wijst.
Hij is degene met het beste geheugen.
Hij is degene die de kleinste dingetjes opmerkt.
Ja, hij is inderdaad goed met zijn handen maar dat is hij ook met zijn hoofd.
Alleen is zijn hoofd goed in de dingen die niet getoetst worden.
Zijn die dingen dan onbelangrijk? Nee, totaal niet.
Ik denk dat de vaardigheden die hij bezit juist essentieel zijn.
Zijn de dingen die getoetst worden dan onbelangrijk? Nee, totaal niet.
Ik denk dat die vaardigheden ook essentieel zijn om bepaalde dingen te kunnen doen.
Dingen die dus wellicht niet tot zijn capaciteiten behoren maar gelukkig wel tot die van een ander.
Uiteindelijk hebben we elkaar allemaal even hard nodig.
Hoe erg moet het zijn om als kind te denken dat je dom bent?
Dat het voelt alsof je moet bewijzen dat je echt niet beter kunt.
Voor mij is hij perfect.
Voor zijn broers en zussen is hij dat ook.
Als hij danst dan geniet ik en heel veel mensen met mij.
Als hij voetbalt is hij intens gelukkig.
Dat gevoel van gelukkig zijn dat wil ik voor hem altijd.
Iedere moeder wil dat voor haar kind.
Ik trek hem naar mij toe maar hij wil niet vastgehouden worden.
Misschien vind ik dat wel het moeilijkste aan hechtingsproblemen dat een kind op het moment dat het je hulp en liefde hard nodig heeft, dat niet kan omarmen.
De andere twee kijken hem aan.
Ik zie de radertjes draaien.
Ieder hebben ze bij dit geheel hun eigen werkelijkheid.
Op afstand praten voelt op zulke momenten heel tegenstrijdig maar is wel wat hem het beste helpt.
Ik vertel hem dat ik denk dat niemand denkt dat hij dom is.
Direct steekt hij weer net zo fel van wal.
"Natuurlijk wel, het heet ook het laagste niveau. Je weet wel onderaan en dan krijg je zo'n verhaal dat je die ladder op kunt klimmen stapje voor stapje maar toevallig begint de rest in het midden of bovenaan. Dom dus".
Wat wil ik hem graag helpen. Al duizenden keren heb ik hem uitgelegd dat hij zeker niet dom is maar dat het zo voelt snap ik volkomen. Er is nooit een test of toets die laat zien hoe goed hij ergens in is. Talenten testen we binnen het schoolsysteem nou eenmaal erg geselecteerd.
De tijd begint te dringen, we moeten nu echt in de auto om op tijd op school te komen maar ik wil ook niet een boos en verdrietig kind wegbrengen die dan iets moet gaan doen waar hij zo tegenop ziet.
Dan is het Jeremiah die de situatie totaal weet om te draaien.
'Wat maak je je druk om een toets, er is geen toets die kan meten hoe trots wij op je zijn en dat zou de enige toets zijn waarvan de uitslag echt belangrijk was'.
Je ziet de muur die hij opgetrokken had in een keer afbrokkelen.
Hij springt in mijn armen en geeft mij een intense knuffel.
'Nee, dat kunnen ze niet meten en ook van die toets zouden we de uitslag weten!'.
Hij pakt zijn tas en stapt in de auto.
Het is River haar beurt om voorin te zitten. Ze kijkt recht voor zich uit en zegt dan "Weet je nog wat je buikmama zei toen ze vertelde dat jij het langst naar school bent geweest van de hele familie. Dat jij de slimste bent. Het is maar net met wie je je vergelijkt".
Het blijft stil. Soms worden in stilte de meeste dingen gezegd, gewoon in ons hoofd.
Ik parkeer de auto en check even hoe iedereen kijkt. Hun blik zegt mij genoeg. Dit onderwerp is voor nu afgesloten.
Bij het hek geeft hij mij nog een knuffel. "Die uitslag doet er niet toe he".
Nee, je doet het omdat het moet meer niet.
De bel gaat, hij rent naar binnen.
Soms zijn momenten intensief, denk je dat je alles fout doet als moeder omdat je het ze zo anders gunt, maar ook dit is het leven, dit is de leerschool die je jeugd is en wat leer ik veel van die leerschool.
Reactie schrijven
Yvonne (dinsdag, 20 april 2021 10:27)
Zo herkenbaar, ook ik voelde mij zo als kind. Alleen ik had geen geweldige familie om mij heen....
Mijn kinderen hebben Cito’s ook altijd verschrikkelijk gevonden. En ik zij altijd: Het is geen toets die over jouw iets zegt, het is een toets om de leraar te testen. Want als heel de klas slecht scoort op een bepaald onderdeel, dan moet de leraar weer terug naar school. Dat haalde altijd veel druk weg uit de hoofden van de kinderen. Helaas werkte dit niet meer in groep 8. En ook al wisten wat de kinderen konden en waar ze naartoe zouden gaan... het maakte niet meer uit voor de spanning in de hoofden.
En nog iets: Er zijn 2 soorten slimheden: boeken slimmerds en de mensen die in oplossingen denken. Mijn kinderen vinden mij super slim, omdat mijn brein altijd creatief denkt in oplossingen. En ik zal je eens een geheimpje vertellen: dan kan je nog steeds gewoon je eigen bedrijf hebben of ander geweldig werk doen... laat je dus nooit verleiden tot boeken slimheid als het niet bij je past. Iedereen is slim, op zijn eigen manier. En bij sommige slimmerds past het schoolsysteem, en bij andere gewoon het leven.
Anouscka Van Os (dinsdag, 20 april 2021 10:45)
Wat ontzettend herkenbaar! 2,5 jaar geleden hetzelfde meegemaakt met onze zoon.
Hij goed met zijn handen, alleen in zijn hoofd moet het landen. Was een van de vele uitspraken die wij als ouders hoorden tijdens zijn 8,5 jarige basisschool carriere.
Zie je wel dat ik dom ben, is hier in huis ook vaak geroepen. Hoe vaak mijn hart in stukken lag, is ontelbaar geweest.
Onze zoon was toen getoetst op praktijk onderwijs.
De IOP toets was niet bepalend, maar was niet "goed" gemaakt volgens de leerkracht. Wat een verdriet en frustratie voor onze zoon, die zijn zinnen had gezet op technisch college. Hij zag zijn wereld in elkaar storten op dat moment. Wat een verdriet en frustratie bij ons als ouders, omdat wij met ons rug tegen de muur stonden. Schoorvoetend lieten wij onze vechter,doorzetter naar het praktijk onderwijs gaan.
En nu op dit moment, 2,5 jaar verder, hebben wij een jongen die lekker in zijn vel zit. Die zijn eigen tempo mag bepalen. Die zich als een vis in het water voelt. Die merkt dat hij beoordeeld wordt op zijn kunnen, ipv de zogenaamde toetsmomenten. Die nu weet wat hij waard is. Die niet meer angstig en onzeker is, een gevoel wat jarenlang heerste bij hem tijdens de basisschool.Die bovengemiddeld scoort. Omdat er geen druk vanuit school is.
Ik snap je moederhart die breekt maar al te goed. Maar het komt goed! Blijf vertrouwen houden in je mannetje en jezelf als moeder. En je zult zien, volgend jaar rond deze tijd. Dan geniet je van je zoon die niet meer geplaagd wordt door zijn onzekerheden. En dat is onbetaalbaar.
Dikke knuffel
Anouscka
Aafke Van Otterdijk (dinsdag, 20 april 2021 11:19)
Slik... dit stuk raakt me...
Wat ontzettend mooi en puur hoe Jeremiah en River op Joshua reageren. Hoe ze elkaar in hun waarde laten, maar wel de ogen van de anderen doen openen.
Ik kan niet vaak genoeg zeggen hoeveel respect ik voor je heb. Ga er maar aan staan... naast je drukke baan alleen 6 kinderen opvoeden (bijna 7), waarvan 3 geadopteerd. Jouw liefde, jouw kijk op de wereld... je hebt een hart van goud.
Ik lees je blogs heel graag, het opent mijn ogen, ik kan (en wil) veel van je leren. Dank je wel!
Marieke (dinsdag, 20 april 2021 11:22)
Mn hart �
Mijn kind doet nu ook zijn eindtoets. Ik ben niet nerveus hoor..... Maar ik voel de spanning al 3 dagen in de lucht hangen. Slecht eten, drinken, luisteren. Wat gebeurd er eigenlijk als ik alles fout maak..... Nee ik ben niet gespannen ik wil het gewoon weten......
Wat kinderen kunnen valt niet af te meten aan deze toetsen. Ik haat het woord lager onderwijs. Het is niks lager. Het is passend bij hoe je leert. Net als dat hoger passend hoort te zijn.
En laten scholen ook aub eens ophouden met te verkondigen hoeveel kids er wel niet naar VWO gaan. Liever kijk je na 1 jaar hoeveel kinderen een passend advies hebben gehad.
Han (dinsdag, 20 april 2021 11:31)
Pff... tranen in m’n ogen... wat zou het toch mooi zijn dat dit anders geregeld zou kunnen worden.. Wat prachtig wat Jeremiah zegt � wat hou ik toch van kinderen � heerlijk!! Het mooiste is om naar de kwaliteiten te kijken en deze te benutten!
Lena oliveira (dinsdag, 20 april 2021 13:52)
Zo herkenbaar jaren terug hier ook precies hetzelfde met mn dochter..brak mijn hart!!
Nu 6 jaar later ziet ze het anders...omdat wat leraren dachten dat ze niet kon heeft ze bewezen dat het kon.
Niemand is dom elk mens is unique...de maatschapij die ziet dat gewoon niet alles gaat om presteren
Ersika (dinsdag, 20 april 2021 13:57)
Oh zo herkenbaar. Zo vreselijk deze eindtoets die daarnaast ook niets meer inbrengt in het advies wat er al ligt. Hier een heerlijke knul die net de pech heeft in een hele slimme, vwo, klas zit en vanaf groep 3 het idee heeft dat hij dom is(terwijl hij dus tussen mavo en havo niveau hing). Zijn niveau knalde hierdoor naar beneden en hij deed niet eens zijn best meer. Hij was toch slechter dan de rest. Schrijven vond hij erg lastig en dus nog meer schaamte. Gelukkig wist de juf uit groep 7 de juiste snaar te raken en veel aandacht te besteden aan juist de dingen die niet worden getest, en hij kreeg weer vertrouwen in zichzelf en ging weer laten zien wat bij hem past. Nu met mavo/havo advies naar de middelbare. Maar oh die nare eindtoets gooit behoorlijk veel weer onderuit. Met wat als nu blijkt dat ik dit toch helemaal niet kan halen. Sjonge jonge, vreselijk. We knuffelen idd extra en bekrachtigen in wat voor fijne vent hij is.
Sterkte daar �
Leanne Nardten (dinsdag, 20 april 2021 14:36)
Hoe vaak ik ook je blogs lees, ik ben nooit minder verbaasd over de wijsheid van al je kinderen. Ik hoop dat je dat tegen ze wilt zeggen. Dat ze op heel veel gebieden meer wijsheid hebben dan de willekeurige volwassene en dat ik deze blogs lees, omdat ik graag van hen wil leren. Dankjewel!
Majka (dinsdag, 20 april 2021 22:26)
Mijn hart breekt in stukken... wat mooie kinderen heb jij. Jullie mogen trots op je zijn. Zo mooi om te mogen lezen hoe het bij jullie gaat.
Geef een dikken knuffel aan je schatten. Het komt, hoe dan ook, goed.
Veel liefs,
Majka
Ria (dinsdag, 20 april 2021 22:30)
Dikke knuffel voor Joshua.
Hopelijk heeft hij het allemaal los kunnen laten. Hij is een geweldig kind. Met zijn eigen super talenten.
Floor (woensdag, 21 april 2021 00:04)
Allereerst, wat een prachtige kinderen heb jij met een mooie manier van omdenken♡
Dan... deze is voor Joshua:
Hoi, ik ben Floor en ik ben docent op een vmbo in Vlaardingen. Mijn leerlingen hebben het niveau bbl/kbl. Soms met lwoo. Soms krijgen ze advies praktijkonderwijs. Onderaan zoals jij dat zei. Ik ben al 14 jaar mentor van klas 1.
Op de allereerste schooldag van ieder schooljaar vertel ik mijn leerlingen het volgende:
Laat niemand jou vertellen dat je dom ben. Of dat je laag bent. Want als mens zijn we even veel waard. Ik heb dan toevallig een 'havo-hoofd'. Ik heb gestudeerd. Maar... met al die slimmigheid kan ik niet mijn auto of wasmachine repareren. Dat doe jij. Kan ik niet mijn eigen haar knippen, dat doe jij. Bij wie koop ik mijn kleren? Bij jou. En wie zorgt er voor mijn kind als ik ga werken? Dat doe jij, de bbl-er. Ik heb jou hartstikke hard nodig met mijn havohoofd. Jij hebt mij nodig als straks jouw kinderen naar de middelbare school gaan. En als iemand ons aanrijdt, zijn we blij dat er iemand een gymnasium hoofd heeft en onze advocaat kan zijn.
We hebben elkaar nodig. Je mag trots zijn op het feit dat dit jouw niveau is. Want op een dag, hebben we jou nodig. En dat vind ik een fijn idee.
Ik ben theoretisch opgeleid wat betekent dat ik goed uit boeken kan leren. En jij wordt straks praktisch opgeleid. Alle dingen die jouw moeder hierboven schrijft, kan je daar goed bij gebruiken.
Als laaste... ik vind het als juf heel stom dat jij nog zo'n toets moet maken. Toen ik nog groep 8 juf was, hoefden mijn leerlingen, zoals jij dat niet. Aan de andere kant.... het is ook gewoon een klusje dat gedaan moet worden ;-)
Lieve groeten Floor
Fompke (vrijdag, 16 juni 2023 08:50)
Treffender dan dit kan t niet!
Ik geniet altijd enorm van je prachtige, eerlijke, krachtige teksten en ook nu weer lees ik ALLEEN maar liefde en truth ♥️