Waarom sta je dat toe?

Wie mijn stories wel eens voorbij ziet komen ziet dat mijn kinderen geen 'ik zit netjes en blijf daar zitten'-kinderen zijn. 

Nee, het liefst hangen ze ondersteboven ergens te bungelen, klimmen tot duizelingwekkende hoogtes in bomen en balanceren op een randje.

Ik houd mijn hart regelmatig vast en enkele jaren geleden riep ik nog de hele tijd 'Pas op' en 'Niet doen' maar nu laat ik ze.

De vraag waarom ik dat doe krijg ik heel vaak als ik bijvoorbeeld een filmpje plaats van het bomen klimmen, ik vertel het je graag.

Kinderen vertrouwen geven.

Bomen klimmen
Kinderen vertrouwen geven.

Ik weet nog goed dat Djimon de eerste keer als een jongetje van een jaar of vier een boom in klom. Ik stond onder hem en hield hem vast aan een been terwijl ik maar riep "Voorzichtig", "Ga op die tak staan", "Kijk uit".

Met alles wat ik riep zei ik eigenlijk dat hij vooral niet op zichzelf moest vertrouwen.

Daarnaast was ik zo paniekerig aan het roepen dat het voor hem eigenlijk onmogelijk moet zijn geweest om zich goed op het klimmen te concentreren en zeker om er ook plezier aan te beleven.

 

Jaren later, diverse opleidingen, cursussen, seminars en vooral opvoedervaring verder weet ik dat je je kind niet helpt door er alles aan te doen dat je kind niet gaat vallen.

Want je kind gaat een keer vallen en dan moet het wel weten hoe dat moet.

Wist je dat steeds minder mensen weten hoe ze moeten vallen.

Waar het vroeger een automatisme was dat mensen de val braken zijn we dat gaandeweg beetje bij beetje verloren.

 

We zijn allemaal gek op onze kinderen en willen ze allemaal het liefst een geweldige jeugd geven.

Een jeugd waarin het ze aan niets ontbreekt en waarin geen pijn en verdriet aan de orde is.

Maar het moeten sparen voor iets wat je graag wilt hebben is noodzakelijk om later goed met geld om te kunnen gaan en pijn en verdriet zijn helaas ook dingen waar je mee om moet leren gaan.

Vroeger of later komt er namelijk een moment dat je kind daarmee te maken krijgt. Of dat nu een scheiding, een overlijden, liefdesverdriet, een operatie of een laag cijfer op een proefwerk is, verdriet en pijn gaat je kind een keer ervaren.

Het glazen kooitje waarin je kind bespaard wordt van ellende bestaat niet en misschien is dat maar goed ook want in zo'n kooitje, dat afgesloten is, komen ook niet de mooie dingen die bij het leven horen binnen.

 

Mijn kinderen mogen zelf hun weg vinden. Ik sta aan de zijlijn en help waar nodig, applaudisseer als het lukt, troost als het anders loopt. Ik wil dat ze leren dat niet alles wat je wilt direct lukt, dat niet alles wat je probeert direct een succes is maar dat al die pogingen niet voor niets zijn. 

Ik wil dat ze weten dat iets mag mislukken. Ik wil dat ze weten dat dat geen falen is maar een begin van iets kunnen.

Natuurlijk laat ik geen dingen toe die gevaarlijk zijn maar ik ben ervan overtuigd dat heel veel kan als je erbij staat.

Van proberen kun je leren!

 

Hoe ga jij daar mee om?

 

 

 

Reactie schrijven

Commentaren: 5
  • #1

    MB (woensdag, 07 april 2021 08:42)

    Een uitspraak bij ons in de familie is: “Als je het niet zelf kan, ben je nog te klein.” Kun je het dus zelf, ben je groot genoeg.. En dan inderdaad loslaten, aanmoedigen waar nodig en opvangen als ze vallen.

  • #2

    Roze met witte stippen (woensdag, 07 april 2021 08:55)

    Oh ja. Ik heb precies hetzelfde. Wanneer ze iets willen maar niet echt durven zeg ik: je moet gaan tot waar het voor jou goed voelt. Morgen voelt hoger misschien wel beter. Ik merk dat hun dat ook rust geeft.

  • #3

    Mariska (woensdag, 07 april 2021 15:57)

    Hier mag (bijna) alles geprobeerd worden. Ik zal je motiveren en eventueel helpen als je er om vraagt. Klein voorbeeld; met 1,5 jaar oud reed meneer al als de beste op zijn elektrische tractor het hele erf rond. Hij wilde, probeerde, oefende en deed....

  • #4

    Daisy (maandag, 11 oktober 2021 12:44)

    Ja hier ook alles eerst zelf proberen, op de peutergym waren ze nooit zo blij met de 2 Rambo’s van me, ze klommen te hoog op de rekken, liepen te snel over de banken enzzz. Maar dat kwam echt door het loslaten en vertrouwen in ze hebben en vertrouwen in zichzelf hebben. Met de fiets zijn ze al over de kop gegaan ( ze probeerde toch even hoe hard je de voor rem in kon knijpen �)
    Maar nog geen EHBO bezoekjes gehad. Hierdoor heb ik paar weken geleden wel met de oudste van 5 jaar de mudmasters kunnen rennen/ klimmen/ modderen��

  • #5

    Aafke Van Otterdijk (maandag, 11 oktober 2021 12:57)

    Helemaal mee eens!! Ik stimuleer ze ook hun angsten te overwinnen.
    En natuurlijk hou ik m'n hart soms vast en doet het soms pijn/verdriet als iets niet goed uitvalt. En ook ik vind het soms moeilijk 'los te laten'. Maar uiteindelijk komt alles vaak weer op de pootjes terecht.