Sporten een must voor kinderen?

Ik ben geen vrouw die je in de sportschool aantreft, niet omdat ik er een hekel aan heb en ook niet doordat ik er geen tijd voor heb maar ik ben motorisch nogal onhandig.

Het is zo'n 21 jaar geleden dat ik mijn laatste stappen in de sportschool zetten nadat ik voor een domino effect had gezorgd tijdens een groepsles.

Nadat ik al een keer eerder, bijna een gymdocent van zijn mannelijkheid had afgeholpen door de honkbalknuppel in zijn kruis te werpen besloot ik mijn "sportcarriere" maar te laten eindigen.

Het is niet zo dat ik niet beweeg. 

Geloof mij, ik loop heel wat af op een dag en daarnaast zorgt het huishouden ook voor voldoende beweging.

Maar die stimulerende factor om te gaan sporten, ben ik dus niet voor mijn kinderen.

Bij mij moeten alle kinderen eerst verplicht hun zwemdiploma's halen.

Alleen Jeremiah moet nog een diploma halen, de rest is (gelukkig) klaar. 

De een was hier heel wat sneller in dan de ander en ook het enthousiasme verschilde nogal per kind.

Inmiddels zitten de kinderen op een basisschool waarbij ze twee keer per week zwemles krijgen tijdens school. Persoonlijk vind ik dat echt ideaal.

Aangezien de zwemles binnen schooltijd valt en Jeremiah net als de rest graag op een sport wou, zit hij dat dus al voordat hij zijn zwemdiploma heeft.

Want ook al ben ik geen echte sporter, mijn kinderen zijn dat wel.

Joshua leeft zich helemaal uit op het voetbalveld en ook Jeremiah kan geen bal tegenkomen zonder dat er even tegen aan geschopt moet worden.

Ik had totaal geen verstand van voetbal maar met twee fanatiekelingen in huis, leer je ook als moeder snel bij.

River zit op turnen en is enorm lenig. 

Ze legt zichzelf soms in bochten waar ik bij het kijken al spontaan kramp krijg.

Al snel zat ze dan ook in de selectie.

Zinsy geniet enorm van hockey. Gezellig, sportief bezig zijn met je vriendinnen.

Kyana mag helaas door een probleem met haar knieën voorlopig niet sporten. Ze heeft zelfs een maximum aantal stappen dat ze per dag mag zetten en die ligt niet hoog.

Ik vind het heerlijk om ze zoveel plezier te zien beleven aan het sporten maar ik moet eerlijk bekennen dat ik het ook wel eens lastig vind. Doordat River in de selectie zit, traint ze meerdere keren per week. Joshua zit in het 1e en heeft 2 x training en een wedstrijd per week, Zinsy traint 2 x per week en heeft bijna iedere week een wedstrijd en dan is er nog Jeremiah die 1 x per week traint en ook op zaterdag een wedstrijd heeft.

Er is dus eigenlijk geen dag (afgezien van de zondag) waarbij we niet op tijd staan door de sport van de vier jongste kinderen. Als ze straks in de zaal gaan hockeyen is het op zondag, dus dan zit de hele week vol.

Dat vind ik op zich nog niet erg, ze genieten ervan en je er op aanpassen is niet onhaalbaar.

Wat wel onhaalbaar is, om bij iedere wedstrijd er te zijn. Soms spelen ze alle drie tegelijk of moet er ergens kantinedienst gedraaid worden.

Gelukkig nam Kyana dat laatst met liefde van mij over. 

Sporten ik vind het belangrijk maar voel mij er wel soms een taxichauffeur door. Hebben jullie dat ook?

En wat voor een sport beoefend jouw kind(eren)?