Mom2Mom Nee leren zeggen.

Wekelijkse-briefwisseling
Charlotte Mom 2 Mom

Hi Natas,

 

Hoe is het?

Hier ben ik aan het inpakken want ik ga een midweekje weg met vijf kids.

Gewoon in Nederland maar even er lekker tussen uit.

 

Nadat ik mij van de week weer in een situatie had gebracht waar ik helemaal geen zin in had, bedacht ik mij "Ik ben 40 maar ik kan blijkbaar nog steeds geen nee zeggen".

 

Tegen mijn kinderen kan ik dat overigens wel. Het is niet zo dat ik als een Ja-knikker door het leven ga. Ik heb echt een mening en die steek ik ook niet onder stoelen of banken.

Ik ben niet op mijn mondje gevallen en Google dacht zelfs dat ik een man was (daarover volgende week meer) maar dat simpele woordje van slechts  3 letters lijkt soms onuitspreekbaar.

 

Het ligt dan op het puntje van mijn tong.

Ik hoor het door mijn hoofd zoemen en dan komt daar uit mijn mond "Ja hoor, dat wil ik wel voor je doen"

Om vervolgens mezelf voor mijn kop te slaan want ik heb er of helemaal geen tijd voor, geen zin in of ik vind het compleet onnodig.

 

Ik weet niet waar het aan ligt.

Is het omdat 2 letters makkelijker is dan 3 letters?

Wil ik iemand te vriend houden?

Heb ik geen zin om mijn nee te moeten verklaren of denk ik op dat moment "ach dat doen we er nog wel even bij".

 

Zo heb ik mij al vaak in situaties gebracht waar ik helemaal niet op zat te wachten.

Stond ik daar (met gebroken been) in een clownspak een hele dag bij blikgooien. Ga maar eens op krukken achter die blikken aan. Om het nog maar niet te hebben over hoe je er uit ziet als clown terwijl alle andere ouders gewoon hun eigen kleding aan hebben.

 

Of die keer dat iemand zei "Jij hebt toch een grote oven en je bakt toch graag. Kun jij dan niet 420 cupcakes bakken". 

Nee, dit werd niet een maand van te voren gevraagd maar een avond van te voren. 

Ik bivakkeerde die nacht in de keuken en terwijl ik de 420!!! cupcakes afleverde kreeg ik de vraag of ik ook niet even kon helpen in de stand.

Mijn wallen waren inmiddels dikker dan die cupcakes maar uiteraard zei ik geen nee.

 

Of die keer dat ik dagenlang op een stuk had gezwoegd. Een prachtig plan had geschreven, al zeg ik het zelf. Iets met enorm veel potentie. Iets wat vernieuwend was maar wel commercieel en dat dan iemand vraagt mag ik het even inzien en vervolgens het doodleuk presenteert tijdens een vergadering.

 

Heb ik er iets van geleerd?

Nee, blijkbaar niet.

 

Wat ik wel weet is dat ik het mijn kinderen probeer aan te leren maar zoals Zinsy van de week zei, nadat ik haar had gezegd dat ze iets niet moest doen als ze het eigenlijk niet wilde. 

"Mam, misschien moet je eens het goede voorbeeld daarin geven en ook nee zeggen als je iets eigenlijk niet wilt".

 

Lieve Natas, 

Heb jij de gouden tip.

Net als mij ben jij ook niet op je mondje gevallen.

Recht voor zijn raap.

Geen getuttel maar zeggen waar het op staat.

Toch beheers ik het kunstje van nee zeggen niet. 

Ken jij hem wel en wil je die dan terwijl we een enorme burger of dik stuk cheesecake eten aan mij verklappen?

Nee, zeggen hé als je eigenlijk niet wil !

 

Wekelijkse-briefwisseling
Natasja Mom 2 Mom

Hi Charlotte!

 

Hier alles goed, niet helemaal fit- maar gelukkig niets levensbedreigend zoals mannengriep of iets dergelijks.

Wat lekker, geniet ervan met je kanjers!

 

Dat NEE zeggen, dat is een dingetje hé.

Helaas weet ik er alles van, doodeng.

Want, stel je voor.....misschien bestaat er wel een kans dat mensen je dan minder aardig vinden.

En dat lieve Charlotte, dat willen we toch echt voorkomen hé! Ook op ons (bijna) 40e is dat wel onoverkomelijk.

 

Dus zeg ik regelmatig afspraken af, omdat ik toch iets voor een ander moet doen.

Zeg ik ja tegen dingen waar ik stiekem helemaal geen zin in heb.

Doe ik dingen waar ik ook geen tijd voor heb.

Nee zeggen is eigenlijk een vorm van voor jezelf opkomen.

 

En elke keer neem ik mezelf voor "De volgende keer zeg ik het gewoon eerlijk".

En vervolgens, als er weer zo'n kak-vraag komt. stamel ik meestal "Uh Okay..."....in plaats van die 3 letters, die mezelf had voorgenomen.

 

Wat echter nog vervelender is, is wanneer je Nee zegt, maar dit gewoon niet geaccepteerd wordt.

Waardoor er vervolgens een probleem, een verwijt of een rotgevoel bij jou wordt neergegooid.

Strik erom, en hoppa!

Daar komt hij weer terug. Als een boomerang, om je oren.

 

Hoezo Nee?

En dan komt het: 

Ik had er op gerekend. Je stelt me teleur. Dat kun je niet maken.

 

De laatste jaren gaat het makkelijker, lijkt het.

Ik heb geleerd om af en toe ook eens Nee te zeggen. Hoe lastig ik het ook vind.

Het is echt niet zo dat ik alleen maar dingen doe die ik leuk vind. Die mij uitkomen. Of dat ik niets voor een ander over heb.

Ik klink ook vast als een zure doos, die alles in de hand heeft en alles eerst in overweging neemt, maar gelukkig is dat niet zo.

 

Maar soms Nee zeggen houdt namelijk ook in, dat ik Ja kan zeggen tegen andere dingen.

En houdt ook in dat je een beetje controle houdt over je eigen tijd en leven. En controle, daar ben ik dan weer gek op.

 

Daartegenover staat dat wanneer ik zelf iets aan iemand vraag, ik liever een eerlijk Nee krijg, dan dat ik iemand opzadel met iets waar ze eigenlijk geen zin/tijd voor hebben.

 

Een belangrijke les die ik goed in mijn oren heb geknoopt, is  "Laat anderen niet van hun problemen jouw probleem maken".

Het is een goede tip, een gouden regel die ik in mijn achterhoofd houd, maar Damn, wat is het moeilijk.

 

Voor kerst kreeg ik van mijn vriend een toepasselijk cadeau. Het boek "De edele kunst van Not Giving a Fuck"

Ik heb hem nog niet uit, maar als ik hiermee die knop kan omzetten, dan komt hij daarna zeker jouw kant op!

 

Liefs en geniet van je break met de kids.

Tot volgende week.

En die burger of cheesecake, daar houd ik je aan!

 

-x- Natas

 

Reactie schrijven

Commentaren: 0