Ik schreef van de week al bij een foto op Instagram dat er echt een droom was uitgekomen in Disneyland.

Niet alleen omdat we zo genoten maar vooral door wat er die ochtend dat we met de prinsessen aan het ontbijten waren gebeurde.

 

We hadden om 8.15 uur gereserveerd om te ontbijten met de prinsessen in Disneyland. Snel pakten ik s'morgens de auto in, maakten het huisje schoon (we verbleven in Dacy Crockett ranch) en hees de kinderen in de kleren. River haar Belle jurk hing al die dagen al op haar te wachten. 

Niet echt praktisch zo'n jurk met een hoepel en schoentjes met een hak maar wel de totale Disneybeleving. 

 

Het weer zat niet echt mee. Het kwam met bakken uit de lucht.

Even leek het op te klaren toen we naar Disneyland reden maar we waren nog niet uit de auto gestapt of het leek wel of er emmers water over ons heen gegooid werden. Drijfnat renden we door de regen. 

Ondanks het vroege tijdstip was het al best druk bij de tassencontrole, dus moesten we een tijd stil staan in de regen. Bij mij was het magische gevoel inmiddels wel verdwenen bij de kinderen totaal niet, die stonden nog steeds te springen van plezier.

Bij het park konden we snel doorlopen. Het blijft speciaal om zo vroeg in het park te zijn. Je loopt daar dan met slechts een handje vol mensen. 

Door de straat waarbij alle winkeltjes nog dichtzitten, door het kasteel waar nog geen hordes mensen foto's aan het maken zijn, naar het restaurant waar de prinsessen al op ons stonden te wachten.

We deden onze natte jassen uit, kregen servetten om ons gezicht enigszins af te drogen en werden toen naar onze tafel begeleid. 

Waar veel restaurants in Disney toch wel het eetcafé of fastfood gevoel geven, is de Auberge een restaurant met gedekte tafels.

Het ontbijt was dan ook heerlijk maar dat was niet écht waar we voor kwamen.

We waren daar zodat River in alle rust haar prangende vraag kon stellen.

 

De prinsessen namen alle tijd voor de kinderen en aangezien wij achterin zaten duurde het dus even voordat de prinses waaraan ze de vraag wou stellen bij onze tafel kwam.

Dat was aan de ene kant wel fijn want ze was best zenuwachtig.

Het is dan ook niet niets een vraag stellen waar je zo veel waarde aan hecht.

 

River vindt het aan de ene kant geweldig dat ze heel veel op haar biologische moeder lijkt.

Haar biologische familieleden bevestigen dat ook iedere keer. Niet alleen qua uiterlijk maar vooral qua maniertjes, gebaren en gewoontes.

Zo trekken ze allebei hun ene wenkbrauw op als ze iets doen wat niet mag, maken ze exact hetzelfde geluid als ze lachen en draaien ze de wijsvingernagel van hun linkerhand tussen hun voortanden als ze iets spannend vinden.

Twee mensen die elkaar amper hebben gezien, die zo exact dezelfde dingen doen. Het blijft bijzonder.

Maar dat op elkaar lijken is ook haar angst.

Want wat als ze net zo gaat worden als haar buikmama, wat als ze net als haar in de gevangenis beland.

Uiteraard vertel ik haar keer op keer dat zij daar niet terecht komt omdat ze een ander leven heeft maar die angst die zit daar.

Wat als ik daarin ook op haar lijk....

Wat als ik door mijn achtergrond niet kan worden wat ik wil....

 

Ze wil geen prinses worden om de mooie jurken. Niet om de koets, de prins of het kasteel.

Zij wil prinses worden om dingen te kunnen veranderen.

En daar moet ze iets voor weten.

Dus zit ze daar die ochtend in haar Belle jurk met bijpassende schoentjes klaar om de vraag der vragen te stellen.

Dan is het moment daar dat de prinses naar onze tafel komt.

River loopt naar haar toe en geeft haar een hand met een gestrekte arm.

Iedereen die River goed kent weet dat het geen meisje is die van knuffelen houd. Een meisje dat geen kusjes geeft. Een meisje dat je graag op afstand houd.

 

De andere kinderen in het restaurant vlogen de prinsessen in de armen. Daarmee vergeleken ziet haar kennismaking er stijf en niet enthousiast uit.

Maar ik zie aan haar blik dat ze geniet.

De prinses ziet het ook. 

Dan vraagt de prinses of ze nog een vraag heeft.

"Kan iedereen prinses worden?"

"Jazeker" antwoord de prinses. Ieder meisje kan worden wat ze wil.

"Ik ook? Kan ik ook een prinses worden?"

"Dat ben je toch allang! Juist meisjes zoals jij kunnen alles worden. Prinses, astronaut, mama, uitvinder, jij kunt het allemaal worden. Het zit al in je. Dat kan ik zien!".

 

River kijkt de prinses even recht in haar ogen aan. De prinses knikt en zegt dan "Echt waar, jij bent alles al diep van binnen".

Dan uit het niets slaat River haar armen om de prinses alsof ze haar nooit meer los wilt laten.

 

Meerdere mensen kijken mee in het restaurant. 
Dit was dan wel geen attractie, geen groot roze kasteel of parade maar wel pure Disney magie.