Review: Koloniekind van Mariët Meester

Filmische memoir over het leven in een intrigerende enclave in Nederland, die op de Wereldergoedlijst staat.

Recensie: Koloniekind van Mariët Meester.

Als dochter van 'meester Meester' groeide Mariët Meester op in de afgelegen justitiekolonie Veenhuizen, toen het Drentse dorp nog verboden was voor buitenstaanders.

De kleine Mariëtte ging in een gevangenisbus naar de kleuterschool, de tuin van het huis waar ze woonde werd door gevangenen onderhouden en op zondag zat ze samen met gevangenen- haar rolmodellen- in de kerk.

Voor Koloniekind kroop Mariët weer in de huid van het meisje dat ze ooit was. 

Aan de hand van haar persoonlijke verhaal beschrijft ze van binnenuit hoe de inwoners van Veenhuizen samenleefden met de criminelen die ze moesten bewaken.

Koloniekind schetst een beeld van een besloten gemeenschap met talloze eigenaardigheden en vormt daarnaast een liefdevol portret van de jaren zestig en zeventig.

 

Het boek neemt je echt mee naar het leven van toen in Veenhuizen. Een uniek inkijkje in een uniek stukje samenleving binnen Nederland.

Op sommige momenten vond ik het boek wat lang van stof maar over het geheel genomen een mooi boek dat je een echt en duidelijk beeld geeft van hoe het leven samen met de gevangenen moet zijn geweest in die tijd.

Je koopt het boek o.a. hier

Reactie schrijven

Commentaren: 0