Hi Natas,
Allereerst nog de beste wensen voor 2020.
Officieel mag het niet meer maar ach, jij bent net als mij niet zo van de regeltjes dus bij jou kan ik dat wel maken.
Ik hoop dat het jaar je zal brengen wat je er van hoopt.
Zoals je weet doe ik niet aan goede voornemens. Bij het woord voornemens, weet ik al dat ik na enkele dagen, hooguit weken de mist in ga.
Dat mijn goedbedoelde sportschool-abonnement ergens op een prikbord blijft hangen als aandenken aan het voornemen en dat ik toch weer een tosti eet tussen de middag in plaats van een bakje groenvoer.
Nee, voor mij is het beter om het plannen te noemen.
Een plan wil ik namelijk tot een goed resultaat brengen.
Dit jaar zijn er heel wat plannen, zowel op zakelijk als op privégebied.
Een van die plannen is om nu toch eindelijk echt serieus bezig te gaan met zakgeld.
Ik ben daar echt de worst-mom ever in.
Het is niet zo dat mijn kinderen nooit wat krijgen of dat ik er het belang niet van in zie maar het is iets wat ik structureel vergeet.
Ik vergeet wel meer dingen maar niets zo structureel als zakgeld.
In dit geval was het makkelijk als ik kinderen had gehad, die als ik het weer eens vergat mij even hielpen herinneren maar nee, ook zij vergeten het.
Ze hebben het niet nodig, blijkbaar.
Maar goed, ik wil ze wel afleveren straks als goede burger die weet hoe je met geld om moet gaan dus is het tijd voor een plan.
Ik heb eerst maar eens uitgezocht wat een normaal bedrag is want ik hoorde sommige bedragen om mij heen waarbij ik stijl achter over sloeg.
De pagina van de Nibud bood hulp en we hebben zelfs een contract met elkaar getekend. (Niet dat ik heel erg crea-bea ben bezig geweest hoor, ook dit vond ik online).
Maar toen moest je ook invullen wat ze met het geld moesten doen, hoeveel ze wekelijks van het bedrag moesten sparen en mochten uitgeven.
En daar kwam het punt want wat moet een vijfjarige nu wekelijks uitgeven?
Veel mogelijkheden zijn er trouwens ook niet met 0,50 ct die dan vrij te besteden zijn, maar ik kon echt niets bedenken.
Snoep enz. wil ik niet dat ze er van kopen, gelukkig bood hijzelf de oplossing "Ik spaar alles wel mam, want jij koopt toch wat ik nodig heb".
De oudere geven natuurlijk wel geld uit aan dingetjes maar daar gaat het ook om andere afspraken en bedragen.
Ik heb een alarm ingesteld op mijn telefoon zodat ik het niet meer kan vergeten maar ik moet eerlijk bekennen dat, dat hele zakgeld-gebeuren na 21 jaar toch echt als mijn zwakste punt uit de bus komt.
Hoe pak jij dat aan?
Tot snel!
Liefs,
Charlotte
Hi Charlotte,
Als het gemeend is, mag iedereen mij elke dag het beste wensen haha. Ik wens jou ook een fantastisch mooi nieuwjaar. Dat alle dromen uit mogen komen!
Regels en structuur zijn nou niet meteen de woorden die mijn moederschap typeren.
De 3 R'en stonden bij mij voornamelijk voor Rust, Reinheid en Rommelen. En het ritme waar Bram het best op gaat, is ritmegevoel.
Maar goed. Ik dwaal af.
Zakgeld dus.
Lastig zeg! Waar doe je goed aan?
En inderdaad: waar mogen ze het aan uitgeven?
Bram is de enige thuis en kijkt het kunstje niet af bij broers en zussen, dus voor ons zal het niet heel snel aan de orde komen.
Denk ik.
Maar nu hij op school zit, gaat er toch een wereld voor hem open en zal ik ook hiermee aan de slag moeten gaan.
Ik kan je dus niet zeggen hoe we dat aanpakken.
Wat ik wel héél belangrijk vind, is dat hij de waarde van geld snapt.
Als hij vraagt waarom ik ga werken, leg ik hem uit dat ik daar geld mee verdien, en dat we daar al die leuke dingen mee kunnen doen samen.
Onlangs waren we samen in de stad. We waren in een lunchroom en Bram wilde graag een croissantje: prima.
Maar toen het croissantje afgerekend was en op zijn bord lag, hoefde hij hem niet,
Want hij was "te rond".
Echt...dit is weer 1 van die dingen die ik vooraf niet bedacht had, discussie voeren over de vorm van een croissantje!
Waarom?!
Maar goed. Ik kan protesteren en eindeloze discussies voeren. Hij werd niet aangeraakt, dit te ronde croissantje.
Dus ik pakte hem netjes in en nam hem mee.
We liepen samen naar buiten en op de hoek werden we vriendelijk begroet door een dakloze man die ons een straatkrantje wilde verkopen.
Ik gaf hem het geld dat hij nog nodig had voor een overnachting in de opvang en vroeg hoe het met hem ging. Heeft hij misschien trek in een croissantje? Dat had hij zeker.
Dus liet ik Bram het zakje met het niet aangeraakte te rond gebakken croissantje geven aan deze jongeman.
Enigszins verbaasd maar zonder tegensputteren gaf hij het croissantje. Na een high 5 liepen we samen verder.
"Waarom gaf je nou mijn broodje weg?!"vraagt de kleuter verbaasd.
Ik legde hem rustig uit, dat we geld hebben betaald voor dat broodje. Omdat we dat hebben. En dat er ook mensen zijn, die minder geld hebben. Die niet elke dag een volle koelkast hebben of croissantjes in de stad kunnen kopen. En dat die meneer honger had en dat wij hem dan best kunnen helpen.
Is hij dan niet meer sipjes? vroeg Bram.
Ik heb uitgelegd dat die meneer hartstikke blij was en dat Bram met zijn broodje en zijn praatje en high 5 daarvoor gezorgd heeft. En dat ik hartstikke trots ben op hem.
Dat hij dat echt goed gedaan heeft.
En glunderend stapte hij verder de stad door.
Onlangs las ik het volgende "als je wilt dat je kinderen een rijk leven krijgen, leer ze dan niet de prijs- maar de waarde".
Daar sluit ik me graag bij aan.
Ik wens je een mooie week lieve Charlotte- met veel rijkdom en een uitdagende portie chaos- daar gaan wij toch het best op.
Liefs, Natas.
Reactie schrijven