Mijn kleine mannetje, mijn grote superheld, het voelt als de dag van gisteren, dat het berichtje op Facebook kwam, van jouw buikmama, dat ze weer zwanger was en dat ze, je zo graag met je zus, samen op wilden laten groeien.
Er ging direct een extra deurtje open in mijn hart.
Uiteraard was je welkom.
Bij adoptie is het echter zo, dat bij alleen dat zeggen, je er nog niet bent.
Er volgende weer de bekende onderzoeken en we kregen toestemming. We hielden het stil want er waren zoveel onzekerheden over je gezondheid maar ik was dacht en nacht met je bezig. Overdag belde ik met artsen, s'nachts, als iedereen in huis sliep, had ik gesprekken met je buikmama via Facebook tot het moment dat ze opeens spoorloos verdwenen was.
Angst om jou, angst om haar, het was alles overheersend.
Tot daar het bericht was dat je Amerikaanse familie haar gevonden had. Snel werd ze naar het ziekenhuis gebracht en daar kwam jij ter wereld. Direct kreeg ik foto's van je te zien en wat was je mooi.
Je buikmama had gelijk gehad, door te blijven geloven dat het goed zou komen, leek er een gezond, klein mannetje geboren te zijn.
Kerst stond in het teken van snel spullen voor je verzamelen want ik had niets durven aanschaffen uit angst dat het dan mis zou gaan. Puur bijgeloof. Eerste kerstdag borg ik de kerstboom op en tweede kerstdag rende ik als een soort home alone scene met je broers en zussen over Schiphol om op tijd het vliegtuig naar je te halen, wat we door enorme files onderweg, bijna misten.
Ik sloot je in mijn armen en wat voelde dat goed. Dit was mijn zoon, mijn alles.
Je pleegmoeder had wel zorgen om je en was al diverse keren met je in het ziekenhuis geweest. Ook in de weken die wij op je paspoort moesten wachten kwamen wij meerdere malen in het ziekenhuis.
Er klopten iets niet, maar wat, daar kon geen arts zijn vinger op leggen. Op je rapport stond medical miracle en dat bleek je later meer dan waar te maken.
Toen we enkele weken thuis waren hoorde ik opeens een vreemd geluid. Het rochelende geluid dat mensen kunnen maken vlak voor dat ze sterven.
Dit was mis!
Terwijl ik je met een hand in de maxi cosi deed belde ik met de andere het noodnummer.
In het ziekenhuis stond alles klaar. Je bleek oa een bloedvergiftiging te hebben maar er kwam zoveel meer aan het licht. We leken in een slechte b film beland. Hoe kon dit! Hoe had niemand dit kunnen zien! Zelfs ik niet als je moeder.
Wat voelde ik mij schuldig en wat was ik kwaad.
Mannetje wat had je moeten meemaken, klein dapper kereltje hoe had je dit volgehouden.
De hulp kwam maar de schade was reeds aangericht. Je toekomst daar kon niemand meer wat over zeggen. Praten, lopen, het zijn dingen waar je van uit gaat dat je kind ze gaat doen maar alles stond op losse schroeven en het maakte mij niets uit zolang je maar bij ons bleef. Jij onderging alles met een lach op je gezicht. Bleek een clown eerste klas want als de fysiotherapeut de deur uit ging, deed je, wat ze net zo hard met je geprobeerd had maar wat je niet leek te doen.
Een ongekend doorzettingsvermogen. Vallen en weer opstaan, gaf jij een geheel nieuwe betekenis.
De eerste keer dat je aan mijn hand stapjes deed voelde alsof ik zweefde.
Je leerde zoveel, maar, mij en je broers en zussen leerde je nog veel meer.
Genieten ondanks dat het tegenzit.
Het hoeft geen geplaveide weg te zijn om er van te genieten. Ook die hobbels en bobbels hebben mooie elementen in zich, als je de scherpe randen niet teveel aandacht geeft.
Ik besloot mijn woede op zij te zetten. Voor sommige mensen niet te begrijpen maar het bracht niets. Dit is jouw verhaal en het verleden veranderd niet.
Nu ben je vier en ga je bijna naar school. Je kijkt er niet naar uit. Je wilt nog graag een keer drie worden.
Niemand weet hoe jouw toekomst er uit zal zien, wat je mogelijkheden zullen zijn, wat er nog allemaal op je pad gaat komen maar weet je Jeremiah eigenlijk weet niemand dat. Jij en heel veel mensen om je heen weten dat jij een echte super held bent, niet alleen een medical miracle maar een wonder op zich en mama weet zeker, de sky is the limit voor jou, dat heb je wel bewezen de afgelopen vier jaar.
Lieve, kleine, grote superheld gefeliciteerd met je vierde verjaardag, mama houd van je en we gaan er een geweldig jaar van maken want echt 4 is minstens net zo leuk als 3
Reactie schrijven