Vandaag ben ik op bezoek bij Natasja. Vele zullen bij het zien van haar foto denken "die ken ik ergens van".
Je hebt haar vast en zeker dan gezien bij het
tv-programma met open armen.
Natasja haalt haar inspiratie uit alles om zich heen maar vooral uit mensen. Verhalen achter mensen, waarom zijn ze zo, wat hebben ze meegemaakt, hoe zijn ze, als je alles wat we (snel) zien ,om hun heen weghalen en de echte persoon zien.
De rode draad door haar leven op dit moment is adoptie. Niet alleen is zij trotse moeder van Bram, die via adoptie in haar leven terecht kwam maar heeft zij inmiddels ook een passie ontwikkelt om mensen duidelijk te maken hoe dapper het is om je kind af te staan.
Je kind afstaan doet niemand zonder reden, redenen waarom kunnen we allemaal invullen.
Jammer daarbij is, dat vele vergeten dat die redenen niet zomaar zijn ontstaan. Dat het dan van enorme moed, liefde en kracht getuigd om de keuze te maken je kind af te staan, om deze een beter leven te gunnen.
Een leven, waar je dan slechts nog op de zijlijn getuige van kunt zijn. Dat zijn de echte helden.
Met de geboortefamilie van Bram heeft Natasja zeer goed contact. Daar is ze enorm dankbaar voor. Voor Bram hoeven er later geen onbeantwoorde vragen te zijn. Het contact is zo goed dat zijn geboortefamilie, inmiddels als familie voelt, ze noemen elkaar dan ook extended family.
Uiteraard zijn er naast adoptie nog heel veel andere zaken die belangrijk zijn in het leven van Natasja.
Zo kan ze zich geen leven voorstellen, zonder haar familie en vrienden. Dat Bram, door hun alle direct in hun hart werd gesloten, vind ze prachtig en ontroerend om te zien. Ze wist dat het zo zou zijn maar om die band nu in het echt te kunnen zien, is iets waar ze lang alleen van heeft kunnen dromen. Muziek is iets wat haar hele leven al belangrijk is en bij ieder nummer of band is dan ook wel een herinnering. Haar werk doet ze met veel plezier en een stuk cheesecake maakt het leven voor Natasja altijd net wat leuker, want wat is dat lekker!!
Een zwangerschapswens heeft Natasja nooit gehad, ze had een kinderwens.
Toen zwanger worden niet op de normale manier bleek te gaan, gingen ze de medische molen in. Het voelde als de tweede stap die je nam, om je kinderwens te vervullen.
Dat ook dit uiteindelijk geen resultaat bleek te hebben, vind ze op dit moment helemaal niet erg. Als ze alle kennis die ze nu heeft, van te voren had gehad, was ze zelfs bij 100% slagingskans, niet aan ivf begonnen.
Adoptie is datgene wat bij haar hoort en ze had onmogelijk meer van een kind kunnen houden, als dat ze van Bram houd.
Ze zou graag aan alle moeders mee willen geven, dat het prima is als jij het leuk vind om nog af en toe in de lampen te hangen met vriendinnen, als jij graag fulltime werkt, als jij thuisblijfmama bent, als jij geen luizenmoeder bent of als je makeup een keer niet perfect zit. Laten we elkaar er niet om veroordelen, geen stempels plakken maar trots zijn op de diversiteit aan moeders die allemaal gek zijn op hun kind.
Wat mensen niet zien is dat achter deze stoere vrouw in haar leren broek en cowboylaarsjes eigenlijk een hele kwetsbare vrouw zit, die in haar kindertijd jaren lang gepest is. Wat wilden ze er graag bij horen en wat deed ze daar haar best voor.
Inmiddels weet ze dat mensen altijd iets kunnen vinden om te pesten, is het niet je kleding, dan zijn het wel je billen die te dik zijn of je muzieksmaak. Ze is dan ook zoveel mogelijk zichzelf maar weet dat er onder die stoere chick altijd nog iemand zit die zich afvraagt wat vind de rest ervan.
Nu met het verschil dat ze zich er niet meer door laat leiden.
Morgen onthullen we een heel leuk nieuwtje in een nieuw blog!
Reactie schrijven