4th of July

Vandaag is het weer zo ver. Arjan en ik nemen een vrije dag op. 

We gaan er samen met Bram een leuke dag van maken, inkopen doen, slingers ophangen, ballonnen 

opblazen. De BBQ wordt aangestoken, de wijntjes liggen koud en biertjes zullen rijkelijk vloeien.

Onze vrienden, in onze tuin. Zomaar op een doordeweekse dag.

Zomaar?

Nou, niet helemaal.

Het is 4 Juli. The 4th of July. Één van de dagen waarop we een feestje bouwen voor Bram.

Enerzijds omdat we dol zijn op feestjes, eerlijk is eerlijk. Aan de andere kant is het voor ons een speciale dag om zijn roots te vieren. We vieren ook koningsdag, terwijl we niet super koningsgezind zijn. We juichen voor het Nederlands elftal, terwijl we geen voetbalfans zijn. En we vieren 4th of July. 

We doen dit al sinds hij bij ons is, elk jaar.

Krijgt Bram hier dan wat van mee? Misschien wel, misschien niet.

Hij denkt bij Amerika aan leuke dingen en wordt er blij van. Nu al.  Zo roept hij als ik een shirt met rode strepen draag "Mama!! Jij hebt Merika (zoals hij Amerika noemt)"

Vliegtuigen wijst hij na, want, die gaan (allemaal) naar Amerika in de beleving van Bram.

Zijn favoriete boek, op dit moment is zijn eigen fotoboek van zijn eerste zes maanden.

Hij krijgt er geen genoeg van, te kijken naar die kleine baby die voor het eerst in bad gaat, in het vliegtuig ligt te slapen en die zijn eerste flesje krijgt van mama en papa in het ziekenhuis.

We lezen en kijken hem elke dag- voor het slapen gaan- uitgebreid met hem door.

Hij mag zelf een voorleesboek kiezen.

Dit boekje lag niet tussen de voorleesboekjes, maar hij vond hem ergens op een plank, sindsdien is het zijn favoriet.

We vertellen hem iedere avond opnieuw, hoe er een lieve baby werd geboren in Amerika. 

En hoe wij niet konden wachten om op het vliegtuig te stappen om heel snel met hem te kroelen. 

Hij glundert van trots als we vertellen hoe lief hij was (en is).

We krijgen vaak de vraag "Maar wanneer gaan je hem vertellen dan, dat hij is geadopteerd?".

Hoewel iedereen hier natuurlijk vrij in is, en doet wat het beste is of lijkt voor zijn of haar kind, hebben wij er bewust voor gekozen om hem dit van jongs af aan meteen mee te geven. 

Het is voor ons net zo vanzelfsprekend en essentieel als "wie zijn opa en oma en waar woon je".

Het is zeker geen geheim en al helemaal niets om je voor te schamen. Het hoort net zo bij hem als krullen, chocola en dinosaurussen.

Dat is wat wij hem duidelijk willen meegeven, en daarom vieren wij dagen als deze.

Hij was niet ongewenst. Bram was super gewenst.

Hij is niet afgestaan, hij is overgedragen - in heel veel liefde.

Hij is niet in mijn buik gegroeid, maar wel in ons hart.

Hij is niet hier geboren, maar in Amerika. 

Het is hoe het is en het is een stukje van wie hij is.

Natuurlijk vind hij het een mooi verhaal, wat nog niet helemaal bij hem binnenkomt.

Zijn neefje is ervan overtuigd dat hij ook in Amerika geboren is. Dat hij samen met Bram op het vliegtuig is gestapt. Ze zijn volgens hem samen van Amerika naar Nederland gevlogen, daar is het neefje van overtuigd. 

Want eerlijk is eerlijk, op deze leeftijd klinkt Florida toch romantischer dan Hendrik Ido Ambacht.

En eerlijk is eerlijk, dat is op je 38ste ook nog zo ; )

Volgend jaar hopen we voor vakantie terug te gaan naar Florida. Om hem "Merika" te kunnen laten zien. Voor hem waarschijnlijk een heerlijke zonnige vakantie met veel strand. Voor ons een trip down memory lane.

Wij hebben er bewust voor gekozen om dit te doen als Bram nog heel jong is.

Hij zal dan drie jaar zijn. Geen besef van ingewikkelde emoties (denken wij nu). Gewoon een fijne gezinsvakantie in een prachtig land. Hij is nog te jong voor complexe vraagstukken en kan gewoon lekker onbezorgd genieten van alle mooie dingen die Florida te bieden heeft. Dat hij warme en fijne gevoelens krijgt als er over het land en zijn achtergrond gesproken wordt.

Doen we hier goed aan?

We zijn net "normale ouders"

Eerlijk gezegd heb ik geen idee.

We rommelen ook maar wat aan, net als elke ouder.

Wat ik alleen heel erg zou vinden, als moeder, is dat Bram zich later afgestaan zal voelen.

Dat hij zichzelf minder zal voelen dan een ander.

Dat hij zich schuldig zal voelen naar ons toe, als hij benieuwd zou zijn naar zijn achtergrond en daar vragen over zal hebben.

Of dat het vertrouwen in ons beschadigd zou zijn, omdat ik hem jarenlang maar wat heb wijsgemaakt als het gaat om zijn roots.

Wij hopen op deze manier een basis te leggen, zelfs al is hij nog super jong. En natuurlijk zullen er later lastige fases komen en moeilijke vragen.

We willen dat hij opgroeit in de wetenschap dat hij geliefd is, zijn roots geliefd zijn en dat alles er mag zijn. Daarom vieren we 4th of July. Versieren wij het huis en hangen we de Amerikaanse vlag uit. 

Met gelukkig de liefste vrienden om ons heen, die bereid zijn zich op te offeren en dit met ons mee te vieren ; )

Hoera ! Merika!