Het is klaar. Althans, er zit een rem op, die kleding-tic van mij. De sporen van de koopverslaving lopen als een rode draad door mijn kast. Die kast is vol. Net als de maat. Ik ga er wat aan doen.

Je hebt van die meiden, die met een gracieuze pas door het leven huppelen. Die precies weten wat hun staat. Een capsule wardrobe hebben. Tas past bij pumps. Een eigen stijltje. Matchend ondergoed. Alles klopt. Lijf, haar, make-up, nagels, verhoudingen, alles. En je hebt mij.