Daar zitten we dan, in een prachtig restaurant, aan tafel met mensen die we 2 minuten geleden voor het eerst zagen. De sfeer is nog wat aftastend en de spanning of zijn buikmama wel of niet komt is voelbaar.

De vorige keer kon je lezen hoe de kinderen na 9 jaar eindelijk hun moeder in hun armen konden sluiten. Helaas hoort bij een ontmoeting als deze ook een afscheid. Je leest er alles over in dit blog.

Iets wat altijd zo ver weg en ongrijpbaar leek is plotseling binnen handbereik. Zal vandaag dan de dag zijn waar we al zolang naar uitkijken?

Deze reis staat naast genieten in het teken van het ontmoeten van de biologische families van de kinderen. Het vinden van antwoorden op hun vragen. Gisteren was er een hele speciale ontmoeting. Een ontmoeting met een lach en een traan.