Natuurlijk is het geweldig dat dit is gelukt.

Het klopt dat ik van tevoren riep "Ook al lukt het maar om één iemand van zijn familie te zien, dan is het al geslaagd".

Maar nu we hier zitten voel ik het in iedere vezel van mijn lichaam, het is pas echt geslaagd als zij er ook is. Zo ver vliegen en dan ook nog zo ver rijden en dat ze dan niet komt, is voor menigeen niet voor te stellen. Ik snap het wel maar ik kan niet wennen aan het gevoel dat het geeft om mijn kind, haar kind zo te zien.

Natuurlijk is hij dolgelukkig om zijn oma en tante te ontmoeten. Uiteraard is hij enorm benieuwd naar hun verhalen en wil hij ze dolgraag beter leren kennen maar wat hij echt wil, is dat zijn buikmama net als hem niet kan wachten om elkaar te zien.

 

Hij weet hoe ze is, hij weet dat ze er niets aan kan doen, dat het niets over haar liefde voor hem zegt maar het voelen is iets anders. 

We kletsen, beantwoorden vragen en de ober wil nu toch echt wel weten wat we willen eten. Het tijdrekken is ten einde en alsof het zo moest zijn komt ze binnenlopen. Hij ziet haar als eerste. 

De knuffel die volgt is er een uit duizenden. 

Het grappige is dat het met zijn buikmama altijd is alsof je haar net nog hebt gezien. Ze pakt direct het gesprek op waar het jaren geleden is gestopt. De enigszins aftastende sfeer die er nog hing is dan ook direct verleden tijd. 

Er wordt eten besteld, veel eten. 

We kletsen, lachen, komen veel meer over zijn familie te weten en weten ook direct dat dit korte bezoek te weinig is. De volgende keer als we weer naar Amerika kunnen zullen we bij hun thuis afspreken en dan zullen ze ons voorstellen aan nog veel meer familieleden. Ook zullen ze dan Jamaicaans voor ons koken want dat moeten we absoluut een keer proeven van hun en nergens eet je dat zo goed als bij oma.

 

Zijn buikmama moet toch ook even ter sprake brengen dat ik gelogen heb. Ze zegt tegen Joshua "Je mama is een leugenaar". Ik zie de blikken van oma en tante, ik zie het gezicht van Joshua die hier duidelijk niets mee kan. Oma wil ingrijpen maar ik los het liever zelf op. Ik vraag haar wat ze precies bedoelt want dat ik niet lieg.

"Je bent bij zijn zus geweest en heb dat niet aan mij gevraagd'.

Dat  klopt, maar ze vergeet daarbij dat die zus al jaren volwassen is, uren rijden van haar vandaan woont, zelf al 2 kinderen heeft en ook niet door haar is opgevoed.

"Ik denk dat je je gepasseerd hebt gevoeld en dat kan maar gelogen heb ik niet".

De rest aan tafel zit een beetje in hun eten om te roeren maar is verder stil, iets wat de rest van de tijd aan tafel niet gebeurt.

'Was het een leugen?' vraagt ze dan aan Joshua.

Ongemakkelijk schuift hij op zijn stoel, zittend tussen zijn twee moeders, heen en weer. 

'Nee, mama liegt niet. We hebben gewoon met mijn zus afgesproken' en dan voegt hij de woorden toe die de hele sfeer doen omslaan. "Het was heel leuk en ze lijkt heel erg op jou'.

 

Alsof iemand een knop heeft omgezet, is het opeens heel goed dat we geweest zijn en hoopt ze dat we haar nog vaker gaan zien maar nu eerst hier genieten met zijn allen en dat doen we.

Het is een heerlijke middag waarin volop gelachen wordt. Een middag die voor een buitenstaander er vast en zeker uit ziet als mensen die elkaar al heel lang kennen in plaats van mensen die elkaar voor deze middag nog nooit hadden gezien (op de moeder van Joshua na dan). Het is social media die ervoor gezorgd heeft dat het zo ontspannen verloopt. Door de vele momenten die ze al van zijn leven meekregen weten ze ook al heel veel wel.

Oma staat erop te betalen en dat we er alles aan gaan doen om terug te komen. Dat beloof ik haar.

Dan gaan we nog even naar buiten om foto's met elkaar te maken.

Terwijl we naar de auto lopen is hij stil, als we in de auto richting Miami rijden hoor ik hem opeens "Het was fijn' zeggen.

De rest beaamt dat en ik, ik zeg hem dat het dat inderdaad was. Ondertussen slik ik de brok in mijn keel weg, knipper met mijn ogen de tranen weg en ben ik intens dankbaar dat ze haar trots op zij heeft gezet om met onze trots samen een geweldige middag te hebben. Een die hij nooit zal vergeten.